Szczecin, 1982 rok. Bohdan Szczęsny w stopniu kapitana.

Bohdan Szczęsny urodził się w Lwówku Śląskim, 19 października 1950 roku, jako pierwsze dziecko w rodzinie Jerzego Szczęsnego i Ireny z domu Zając. Chociaż dano mu na imię - Bohdan, nazywano go "Bodzio" już od jego niemowlęcych dni i był tak zwany przez wszystkich bliskich - rodzinę i przyjaciół - w jego późniejszym, dorosłym życiu.

Roczny Bodzio Szczęsny. Lwówek Śląski, 15 października 1951 roku. Zdjęcie przesłane na imieniny Jadwigi-Wiesławy Obryckiej, siostry Jerzego Szczęsnego /ojca Bohdana/.

Bohdan - pierwsze dziecko Ireny i Jerzego Szczęsnych - Lwówek Śląski, 20 kwietnia 1951 roku.

Dolny Śląsk - Dłużec , powiat lwówecki, lato 1952 roku. Zdjęcie zrobiono na tle domu Szanterów w Dłużcu, który otrzymali /w ramach umowy przesiedleńczej pomiędzy rządami Polski i ZSRR/ w zamian za pozostawioną posiadłość we wsi Skrobotuny , w gminie Prozoroki, w rejonie wileńskim. Od lewej stoją: Franciszka Czyba - siostra Antoniego Szantera, Stefania Sieńkowska trzymająca na rękach Bohdana Szczęsnego. Obok stoi Maria Szanter trzymająca na rękach Leszka Szczęsnego. Z tyłu za nimi stoi Alfreda Szanter. Stojąca pośrodku /między Marią Szanter i Zofią Szczęsną/ to Teresa "Lalka" Sieńkowska. Najwyższy mężczyzna, stojący z prawej strony zdjęcia, to Antoni Szanter - mąż Marii Szanter - naprzeciw Antoniego, stoi ich córka - Jadwiga. Obok nich /bardziej do prawej/ stoi Irena Szczęsna, trzymająca kilkumiesięczną córkę Elzbietę Szczęsną a ostatnia, /po prawej/, to siostra Ireny - Helena Korzeniowska. Jerzy Szczęsny - mąż Ireny - jest ostatnim /po prawej stronie/, siedzącym na ziemi. Obok Jerzego siedzi 13-letni Olgierd Szanter - syn Marii i Antoniego. Następny, siedzący na ziemi, to Eugeniusz Sieńkowski - trzymający Władysława Szczęsnego.

Dłużec, Boże Narodzenie 1953 roku. Od lewej /wyżej/: Lech Szczęsny i Elżbieta Szczęsna /z lalką/, siedząca w środku - Alfreda Szanter /poźniej z męża Karpowicz/ - trzymająca na kolanach Teresę Szczęsną /poźniej z męża Wojtaczka/, stojący niżej - pierwszy od lewej - Władyslaw Szczęsny, drugi stojący od lewej - Bohdan Szczęsny i stojąca z prawej strony zdjęcia - Czesława Szanter /siostra Alfredy/.

Elżbiecin, czerwiec 1952 roku. Od lewej: babcia Zofia Szczęsna - matka Jerzego Szczęsnego /ojca Bohdana/, Waldemar - Jacek Obrycki i Bohdan Szczęsny.

Elżbiecin, sierpień 1952 roku. Od lewej: Waldemar - Jacek Obrycki, Roman Grzybowiński i Bohdan Szczęsny.

Elżbiecin, rok 1953. Od lewej: Genowefa Szwetner, Władysław-Roman Grzybowiński, Bohdan Szczęsny, Waldemar-Jacek Obrycki, Tomasz Grzybowiński, Elżbieta Szczęsna i Halina Grzybowińska.

W 1954 roku Jerzy Szczęsny - ojciec Bohdana - przeprowadza się z rodziną do Elżbiecina w gminie Piątnica, powiatu łomżyńskiego, żeby przejąć elżbiecińską posiadłość, po śmierci ojca - Czesława Szczęsnego . Rok później Jerzy i Irena Szczęśni - wynajmują w Łomży mieszkanie, żeby ich małe jeszcze dzieci miały lepsze warunki do życia, niż te które może im dać elżbieciński, zniszczony wojną, dom. Łomżyńskie mieszkanie może być dobrze ogrzane zimą, ma doprowadzony prąd elektryczny i jest niedaleko od miejsca pracy Ireny, a później od szkół, do których poszły dzieci Szczęsnych.

Od tej pory Bohdan i jego rodzeństwo spędzają lata dzieciństwa pomiędzy mieszkaniem w Łomży i elżbiecińskim domem. W okresie zimy są w łomżyńskim mieszkaniu a ciepłe miesiące roku w domu, w Elżbiecinie. W elżbiecińskim domu mieszka też matka Jerzego Szczęsnego z córką Jadwigą-Wiesławą i jej dziećmi - Waldemarem i Marianem.

Elżbiecin, 1954 rok. Od lewej Waldemar-Jacek Obrycki, Elżbieta Szczęsna i Bohdan Szczęsny.

Bohdan - najstarszy ze wszystkich dzieci z elżbiecińskiego domu - był inicjatorem wszystkich naszych dziecięcych poczynań. To on decydował o tym w co będziemy się bawić, czy i jaką podejmiemy eskapadę - do lasu lub stawu w pobliskiej wsi, czy nad rzekę. Od najmłodszych lat był dowódcą i miał zamiłowanie do najróżniejszych rodzajów broni. Raz byliśmy uczestnikami wojny z Krzyżakami - z drewnianymi mieczami i łukami, innym razem kowbojami walczącymi z indianami, czy wojskiem z ostatniej historii, z drewnianymi pistoletami, walczącymi z siłami niemieckimi. To z inspiracji Bohdana stawaliśmy do zawodów w strzelaniu do celu - z łuków, czy procy. Mieliśmy czasem też ostre strzelanie z obmyślanej przez Bohdana namiastki broni palnej, zrobionej ze szprych motocyklowych. Końcówkę /nakrętkę/ szprychy ładowało się zeskrobaną z zapałek siarką i zaślepiało się ją ołowiem. Szprycha z naładowaną nakrętką, umieszczona nad płomieniem świecy, wybuchała po kilku sekundach podgrzewania a wyrzucony siłą wybuchu ołowiany nabój robił dziurę w ustawionej na linii strzału metalowej puszce, po konserwach.

Elżbiecin, lato 1954 roku. Od lewej: Bohdan Szczęsny, Elżbieta Szczęsna i Waldemar-Jacek Obrycki.

Jak widać na zdjęciu, Bohdan nosił się po wojskowemu od najmłodszych lat i już wtedy był dowódcą swojej małej armii. Myślę, że Jego późniejsza, zawodowa kariera wojskowa nie była dla kogokolwiek niespodzianką - nie była w każdym razie dla mnie. Dla jego ojca - Jerzego Szczęsnego - była spełnieniem ojcowskich marzeń o podążeniu jego najstarszego syna w ślady jego ojca - naszego dziadka - współtwórcy łomżyńskiego 33 Pułku Piechoty - kapitana Czesława Szczęsnego. Rodzinne tradycje wojskowe wsród przodków Bohdana były bardzo żywe. Szwagier jego dziadka Czesława - ppłk Marian Frydrych - był jednym z najbliższych towarzyszy broni Józefa Piłsudskiego. Brat babci Bohdana /Zofii Szczesnej/ - porucznik Stanislaw Sieńkowski też był związany z kręgami Józefa Piłsudskiego w okresie wojny polsko-sowieckiej 1918-1921.

Elżbiecin, lato 1957 roku. Od lewej: Elżbieta Szczęsna, Waldemar Jacek Obrycki, babcia - Zofia Szczęsna /z d. Sieńkowska/ - z Marianem Obryckim na rękach - i Bohdan Szczęsny.

W 1957 roku Bohdan Szczęsny rozpoczyna edukację w siedmioletniej Szkole Podstawowej nr 3 - mieszczącej się w drewnianych barakach, przy Alei Gen. Świerczewskiego w Łomży - by po jej skończeniu, w 1964 roku, wstąpić do pięcioletniego Liceum Pedagogicznego - znajdującego się w Łomży - przy ulicy Zjazd .

W 1965 roku Irena Szczęsna , matka Bohdana - po śmierci jej ojca - postanawia przenieść się z powrotem do Lwówka Śląskiego, żeby zaopiekować się owdowiałą matką. Zabiera ze sobą córkę Elżbietę i dwóch najmłodszych synów - Romana i Macieja. Bohdan i jego młodszy brat Jerzy zostają w Elżbiecinie żeby ukończyć szkoły do których chodzą - Bohdan cztery pozostałe lata nauki w Liceum Pedagogicznym w Łomży a Jerzy dwie ostatnie klasy szkoły podstawowej. Obaj bracia przez następnych kilka lat dojeżdżają do łomżyńskich szkół rowerami - kiedy pogoda pozwala na to - a zimą muszą przemierzać 6-cio kilometrowy dystans na piechotę.

Łomża, 1963 rok - 13-letni Bohdan Szczęsny.

W 1967 roku Bohdan pozostaje w Elżbiecinie tylko z ojcem, bo brat Jerzy wyjechał też do Lwówka Śląskiego, gdzie ma pójść do szkoły średniej.

Zdjęcie Bohdana z maja 1969 roku, kiedy był w piątej klasie łomżyńskiego Liceum Pedagogicznego.

Elżbiecin - rok 1970. Od lewej stoją: Bohdan Szczęsny, Irena Szczęsna i Lech Szczęsny. Od lewej, siedzą: Władysław Szczęsny i Jerzy Szczęsny.

Bohdan ukończył Liceum Pedagogiczne w Łomży , w czerwcu 1969 roku i po jego ukończeniu pozostaje w Elżbiecinie , do lata 1971 roku. Jesienią 1971 roku rozpoczyna studia na Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu i kończy je w 1975 roku.

Bohdan Szczęsny w mundurze pierwszego roku Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu ,w 1972 roku

Zdjęcie Bohdana Szczęsnego, z dnia przysięgi wojskowej w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, w 1972 roku. Od lewej stoją: Zdzisław Korzeniowski /mąż siostry matki Bohdana - Ireny Szczęsnej/, Jerzy Szczęsny - brat Bohdana, matka Bohdana - Irena Szczęsna, Bohdan Szczęsny, Roman Szczęsny - brat Bohdana i Helena Korzeniowska /siostra Ireny Szczęsnej - matki Bohdana/.

Bohdan Szczęsny w mundurze pierwszego roku Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, w 1972 roku.

Lwówek Śląski, rok 1972. Jerzy Szczęsny i Irena Szczęsna - od prawej strony, z dziećmi: Elżbietą, Maciejem i Bohdanem, który jest na pierwszym roku Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu.

W 1976 roku - rok po ukończeniu wojskowych studiów oficerskich - Bohdan Szczęsny poślubił, urodzoną 21 grudnia 1953 roku, Irenę z domu Michalewicz.

Szczecin, rok 1976. Ślub Bohdana Szczęsnego z Ireną Michalewicz. Na drugim planie od lewej: Irena Szczęsna - matka Bohdana i Zofia Szczęsna - babcia Bohdana /matka Jerzego Szczęsnego - ojca Bohdana/.

Bohdan Szczęsny na zimowym poligonie - marzec 1980 rok.

Bohdan i Irena Szczęśni doczekali się dwojga dzieci - urodzonych w Szczecinie, gdzie zamieszkali i gdzie Bohdan pracował - córki Agnieszki w 1977 roku i syna Sebastiana, w 1979 roku.

Na zdjęciu Bohdan Szczęsny w konkursie strzelania do celu, gdzie zajmuje drugie miejsce. Szczecin, 12 październik 1986 roku.

Bohdan Szczęsny został odznaczony: srebrnym medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny, w 1985 roku, srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1987 roku i srebrnym medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, w 1988 roku.

Jego pierwszym wyróżnieniem był nadany - w 1978 roku - tytuł i srebrna odznaka Wzorowego Dowódcy.

Bohdan zakończył zawodową karierę wojskową w 1992 roku, w stopniu majora.

Po przejściu na wojskową emeryturę, Bohdan Szczęsny otwiera w Szczecinie firmę finansową Euro Atut - przy ulicy Eugeniusza Romera 79 / 3, którą prowadzi przez blisko dwadzieścia lat, aż do końca stycznia 2013 roku.

Bohdan Szczęsny w biurze swojej szczecińskiej firmy finansowej - Euro Atut - w 2006 roku.

Bohdan Szczęsny - Szczecin, wrzesień 2010 roku.

Bohdan Szczęsny z wnuczką Natalką - 10 października 2010 roku. Wizyta w Rewalu /miejscowości wypoczynkowej - nad morzem bałtyckim - odległej 50 km od Szczecina/.

Bohdan z rodziną. Od lewej: żona Bohdana - Irena, syn Sebastian, córka Agnieszka i Bohdan Szczęsny. Szczecin, 15 maja 2016 roku.

Po zakończeniu działalności zarobkowej, Bohdan przyjeżdża rokrocznie latem, do bliskiego jego sercu Elżbiecina, żeby spędzić tam kilka letnich miesięcy, w miejscu gdzie przeżył większość swego dzieciństwa i lat szkolnych. Każdego lata, kiedy był tam, spędzaliśmy wiele godzin na Skypie, wspominając stare elżbiecińskie czasy. Przy kilku okazjach Bodzio wspomniał, że chciałby właśnie tam dożywać końca swoich dni i wielokrotnie mnie też podsuwał zamysł powrotu. Zainspirowany tymi wspominkami, znajdowałem się często w Elżbiecinie - w moich snach - i pomysł powrotu do Polski zaczął stawać się coraz bardziej realny...

Latem, 2018 roku - kilka miesięcy przed swoją śmiercią - Bodzio po raz ostatni jest w swoim ukochanym Elżbiecinie.

Bohdan Szczęsny zmarł w poniedziałek rano, 14 stycznia 2019 roku i został pochowany w Szczecinie.

Szczecin. Grób majora wojska polskiego, Bohdana Szczęsnego.

Pamięć o "Bodziu" będzie zawsze palić się jasnym płomieniem w sercach wszystkich, którzy go znali...

Szczecin. Grób Bohdana - Wszystkich Świętych, 01 listopada 2023 roku.

Szczecin. Nowy nagrobek na grobie Bohdana Szczęsnego.